Weronika Choromańska – wywiad

Jeśli nastolatka na luzie robi ollie z 11 schodów zaledwie po trzech latach jazdy to zdecydowanie warto ją śledzić, bo w przyszłości może być o niej głośno. Aby lepiej ją poznać, postanowiłem przeprowadzić z nią wywiad. Mam nadzieję, że za kilka lat, gdy będzie już jeździła po całym świecie robiąc grube triki wrócimy do tej rozmowy w ramach fajnego wspomnienia. Szczerze w to wierzę, a jak dowiecie się z wywiadu, Weronika zaczęła niedawno więcej jeździć na rurkach. W przyszłości może być więc naprawdę ciekawie!

Od kiedy jeździsz na desce i skąd w ogóle wzięła się Twoja zajawka? Jak wyglądały początki we współpracach z firmami, które Cię wspierają?

Na desce jeżdzę od września 2019 roku, czyli już prawie 3 lata. Na początku jeździłam na Oxelo za 60zł w garażu i po ulicy, po czym na urodziny dostałam pierwszą bardziej profesjonalną deskorolkę. Początki, wiadomo – były trudne, ale czułam deskorolkę, co bardzo ułatwiło mi jazdę i katowanie trików. Po półtorej roku jazdy napisałam do firmy Semper czy byłaby opcja, abym dostała deskę, bo już wtedy zaczęłam łamać pierwsze blaty. Dogadałam się i w ten sposób dostałam wsparcie od tej firmy. Później na Woodcampie poznałam Damiana Bojko oraz Maksa Zaporę i dostałam również blacik i kilka rzeczy od firmy Kamuflage*. Po Woodcampie na zawodach w Krotoszynie podbiła do mnie Pati z Apostrovu i po prostu zapytała czy chciałabym śmigać z ich ekipą. Bez wachania się zgodziłam, bo byłam na prawdę zajarana, że będę mogła jeździć w klubie z takimi ludźmi jak Szaban bądź Emil Wolan. Jestem naprawdę wdzięczna Szabanowi, że razem z Pati wzięli mnie do Apostrovu. Później napisała do mnie firma Etnies czy chciałabym otrzymać sponsoring i tak zaczęła się nasza współpraca. Jeździłam wcześniej w Etniesach wiele razy i buty te naprawdę siedziały mi swietnie. Z Harrpaganami znałam się już długo, bo to moi ziomale z Wrocławia, ale oficjalnie jestem w ekipie od momentu, gdy wraz z Domaszem i Igim nagrywaliśmy 11 schodów. Od tamtego momentu jestem też w Polish Skate Federation. Kadra daje duże możliwości. aby rozwijać się nie tylko na polskiej scenie deskorolkowej, ale również międzynarodowej. Tak naprawdę jestem na samym początku mojej przygody z kadrą, a byłam już na zawodach Far’N’High we Francji oraz wielu zgrupowaniach.

Opowiedz proszę jak wyglądają takie zgrupowania PSF? Jak podobało Ci się na zawodach Far’N’High? Brałaś w nich udział czy jechałaś bardziej popatrzeć?

Zgrupowania to po prostu kilkudniowe spotkania kadrowiczów w różnych miastach i skateparkach. Są one organizowane po to, żebyśmy mogli pośmigać razem i zaliczyć progres na desce, bo jednak ważne jest to, żeby się rozwijać i robić coraz to nowsze rzeczy. Na zawodach Far’N’High brałam udział i bardzo mi się podobało. Starałam się dać z siebie wszystko, ale i tak uważam, że mogłam dać jeszcze więcej.

W tak krótkim czasie od rozpoczęcia jazdy na desce miałaś okazję zarówno być na dużych zawodach jak i pokazać się ze świetnej strony na streecie (mowa tu chociażby o ollie z 11 schodów). Która deskorolka bardziej Ci się podoba? Wolisz jeździć po mieście w poszukiwaniu nowych ulicznych spotów czy raczej wolisz atmosferę panującą na zawodach?

Streetowa deskorolka podoba mi się o wiele bardziej niż jazda na skateparkach, ale do streetu trzeba po prostu dojrzeć. Skatepark to tylko miejsce do ćwiczeń, taka zwykła sala gimnastyczna. Na skateparku trzeba nauczyć się dobrze jeździć, żeby później przenieść te umiejętności na street. Na razie jestem na początku mojej przygody z deskorolką i nie rzucam się na siłę na streety, bo po co mam robić coś czego jeszcze nie umiem i jeszcze do tego nie dorosłam. Na pewno w mojej karierze deskorolkowej będzie taki moment, że skateparki mi się po prostu znudzą i przejdę na street, bo jest to mój cel. Street to coś co mnie najbardziej jara i na pewno będę chciała w to iść. Mam już kilka nagrywek za sobą, ale nie czuję się jeszcze na tyle swobodnie i dobrze, żeby całkowicie przejść na street.

Jestem ciekaw Twoich deskorolkowych inspiracji. Powiedz proszę jacy skejci i skejterki zarówno z Polski jak i zagranicy najbardziej motywują Cię do jazdy? Masz swoje ulubione teamy/ekipy, których filmy najchętniej oglądasz przed wyjściem na deskę?

Jeśli chodzi o międzynarodową scenę to najbardziej jaram się Alexis Sablone. Przysięgam, uwielbiam ją z całego serca, jej triki i styl to naprawdę coś pięknego. Z mężczyzn to Mikey Whitehouse i Chris Joslin. Ostatnio zajarałam się również Jamiem Griffinem, który wygrał BATB. Jeśli chodzi o polską scenę, mega jaram się tym co robi Grey Area. Ogólnie nie oglądam dużo filmów deskorolkowych. Szczerze mówiąc to bardzo mało, ale większość filmów spod szyldu Grey Area oglądałam. Również uważam, że dobrą robotę robi ekipa z Wrocławia – Passage. Na ostatniej premierze filmu we Wrocławiu byłam naprawdę w szoku. Piękny styl i dużo wrocławskich spotów zrobiło na mnie duże wrażenie. Jeśli chodzi o osoby to nie potrafię wybrać jednej, ale uważam, że Andrzej Palenica, Dawid Dubas oraz Michał Juraś to czołówka polskiej streetowej sceny deskorolkowej. To tylko moje zdanie oczywiście, ale długo nad tym myślałam i zdecydowanie to są moi faworyci.

Jakie masz plany na wakacje? Szykują się jakieś deskorolkowe wyjazdy? Może planujesz nagrać jakiś montaż? Masz trik, którego się teraz uczysz i chcesz go ogarnąć w najbliższym czasie?

Plany na wakacje są takie, że po prostu chcę dużo jeździć. Nie ważne gdzie, po prostu chcę te wakacje spędzić na desce. Na pewno chcę pojeździć po wrocławskich spotach, bo to moje miasto. Ostatnio otworzyło się również dużo nowych skateparków, więc jest gdzie jeździć. Chcę też pojechać do Warszawy, Katowic i Łodzi, ale nie wiem kiedy znajdę na to czas (i pieniądze). Chciałabym coś ponagrywać na spotach w Warszawie, ale nie nastawiam się tylko na to. Chcę po prostu jeździć z ziomalami i łapać zajawę. Ostatnio rozszerzyłam swój wachlarz trików na rurkach jak i na flacie, ale jedynym moim planem jest to, żeby wykatować je tak, żeby siadały z każdej, bądź w kilku próbach, a pózniej przerzucić to na street.

Sprawdźcie profil Weroniki na Instagramie.